زبان بدن۰خواندن

 یکی از مهم ترین خصوصیات انسان که او را نسبت به سایر موجودات برتری می دهد قدرت تکلم و سخن گفتن اوست. او می تواند با به کارگیری کلمات و جملات احساسات و نیات درونی اش را بیان کند و دیگران را از آن آگاه نماید.

از طرفی خواسته یا ناخواسته در فضایی که آن را سکوت و خاموشی می نامیم و با زبان بی زبانی تنها با آنچه «body language» یا زبان حرکات بدن و اجزای آن خوانده می شود، می تواند به خوبی احساسی را انتقال داده یا معنای کلامی را تغییر دهد. هرگز اظهار دوستی و علاقه شخصی در حالی که اخم کرده و ترشرویی نشان می دهد، قابل قبول نیست. بنابراین به کارگیری این ۲ زبان در یک جهت و راستا می تواند به خوبی در بیان هیجانات، عواطف و احساسات به کار رود. اما در میان دنیای خاموش و بی زبانی، زبان های گویای دیگری هم هستند.

زبان بدن شامل دو قسمت است . یکی زبان حرکات بدن و دیگری زبان آرایش و ظاهر بدن :

• بازکردن دکمه های کت: افرادی که باشما بی ریا وصمیمی هستند غالباٌ دکمه های کت خود را باز کرده یا حتی آنرا از تن  در می آورند اما در یک مذاکره  رسمی اینچنین نیست . در این شرایط افراد زمانی کت خود را در می آورند که امکان دسترسی به توافق وجود داشته باشد , به عبارت دیگر هرقدر هوای اطاق گرم باشد اگر طرفین احساس دسترسی بهتوافق را نداشته باشند کتشان را در نمی آورند.

• انداختن پاروی پا: در هنگام مذاکرات هر گاه یکی از طرفین یا هر دو ی آنها پاهای خودرا روی هم می اندازند نشانه این است که وارد مرحله جدیدی از مذاکره می شوید , مرحله ایی که امکان تفاهم کمرنگ می شود . اگر انداختن پا روی پای دیگر با گذاشتن دستها در زیر بغل  بصورت ضربدر همراه باشد اوضاع وخیم تر است و باید یک فکر جدی برای تغییر وضعیت انجام دهید تا طرف مقابل از حالت تدافعی خارج شود.

• کشیدن دست به چانه : این علامتی از زبان رفتار است که در هنگام تصمیم گیری بکار می رود. کشیدن دست به روی چانه معمولا” با حالتی از چهره همراه است که در آن چشم ها کمی  جمع می شود. افرادی دیگر ممکن است در این حالت لب بالایی را لمس کنند وآنرا بکشند و بعضی مردها  با سبیل یا ریش خود بازی کنند که همگی دلیل بر تعمق و ارزیابی است. در بازی شطرنج نیز افرادی که قرار است حرکت بعدی را انجام دهند در بسیاری از موارد چنین اشاره ایی را از خود نشان می دهند که پس از تصمیم گیری متوقف می شود .

زبان بدن- هجومی

برای آغاز کار...

 ویژگی‌های فرد مخاطب خود را به طور دقیق بشناسید. آگاهی از نقاط ضعف و قوت افراد، زمینه را برای تاثیر‌گذاری بر آنان فراهم می‌کند.

•  با توسل به چشمان خود، قلمروی نفوذ فرد دیگر را محدود کنید. توصیه می‌شود در برابر نگاه بانفوذ مرئوس هرگز به طور مستقیم به چشمان او نگاه نکنید بلکه نگاه خود را به وسط پیشانی و کمی بالاتر از ابروانش متمرکز کنید. اگر چشمان خود را به این نقطه بدوزید، هیچ کس نمی‌تواند با نگاه شما را تحت تاثیر قرار دهد.

•  گرچه هنگام گفتگوی تلفنی نمی‌توانید با حرکات دست یا حالت نگاه، شخصیت نیرومند خود را آشکار کنید، با وجود این دستیابی به این مقصود با استفاده از کلمات و لحن بیان مناسب میسر است. هرگز هنگام پاسخگویی به تلفن به عنوان خود اشاره نکنید. استفاده از عناوینی نظیر دکتر، پرستار و سرهنگ گواه بر این نکته است که شخصیت شما بدون عنوان ناقص و بی‌اثر است.

•  هیچ‌گاه از کلماتی نظیر <بله قربان> استفاده نکنید. به‌کارگیری این کلمات نه‌تنها بیانگر ادب و احترام نیست، بلکه به طور غیرارادی افراد را در مرتبه بالاتری از شما قرار می‌دهد و بر سلطه‌پذیری و فرمانبرداری شما دلالت می‌کند. رعایت احترام و ادب با مردم مستلزم آن نیست که شما تحت سیطره و نفوذ آنان قرار بگیرید. همچنین اظهار کلمات آری یا خیر در مقام پاسخ به پرسش، اطلاعات ناچیزی را در اختیار طرف مقابل قرار می‌دهد و بی‌ادبی محض تلقی می‌شود.

•  اگر مخاطب شما از عنوانی برخوردار است، این عنوان را شما در پاسخ‌های کوتاه بر زبان آورید. به این ترتیب به جای ابراز کلماتی نظیر «بله قربان» که حاکی از سلطه‌پذیری شماست؛ از عباراتی مودبانه نظیر «بله آقای دکتر» یا «خیر جناب مدیر» استفاده کنید. این نکته را فراموش نکنید که تعبیر و تفسیر درست زبان رفتار (لحن، بیان، حالت چشمان، ژست‌ها و...) و واکنش مناسب به آنها از شما یک شخصیت نیرومند می‌سازد.

تعریف زبان ‌بدن

جسم و جان آدمی به طور طبیعی با هم متحدند. حالات روح در بدن موثر است و حالات بدن نیز در روح اثر می‌گذارد. برای مثال هنگام خشنودی و شادی روح، بدن به طور خودکار حالت شادی و سرور به خود می‌گیرد و چهره بشاش و لب‌ها متبسم می‌شود.

از این‌رو می‌توانید از طریق زبان رفتار (طرز قیافه، لحن، بیان و ژست‌ها) از احساسات، عواطف و هیجانات دیگران نسبت به خود یا هر کس دیگر باخبر شوید یا از آن برای قبولاندن نقطه‌نظرهای خود به دیگران سود ببرید.

بعضی علایم زبان رفتار از قبیل اخم که حاکی از خشم و نارضایتی است و لبخند که بر شادمانی دلالت می‌کند، برای همگان روشن و واضح است.

شما با خواندن این مطلب مجال می‌یابید که در محیط کار و نیز در محافل اجتماعی به بهره‌گیری از علایم غیرشفاهی، از حالات و احساسات نهانی دیگران درباره خود باخبر شوید.

به طور کلی، ارتباطات غیرشفاهی کمتر تحت تاثیر خدعه و نیرنگ قرار می‌گیرد. در حقیقت افراد فریبکار با توسل به کلمات و عبارات راحت‌تر می‌توانند خود را متقی و درستکار جلوه دهند و از راه مکر و ریا به تمنیات ناروای خود دست یابند. بعکس اغفال مردم با استفاده از حالت چهره، لحن بیان و طرز نگاه امری دشوار و مستلزم مهارت و تجربه فراوان است.

به همین دلیل، برخی اوقات، افراد با وجود این که قصد دارند چیزی را از ما کتمان کنند، مراقب حالت چهره، لحن بیان و دیگر علایم رفتاری خود نیستند و به اصطلاح بند را آب می‌دهند. بنابراین آگاهی از نشانه‌های زبان رفتار به ما مجال می‌دهد تا صرف‌نظر از کلمات و عباراتی که افراد بر زبان جاری می‌کنند، از احساسات و هیجانات آنان سر درآوریم.

شما می‌توانید در اوضاع و شرایط بد و ناگوار، بدون اظهار کوچک‌ترین کلمه و تنها با طرز نگاه خود وضعیت را تحت کنترل درآورید. برای مثال، می‌توانید با قیافه عبوس و چهره تلخ و رخسار خشمگین مراتب نارضایتی خود را اعلام کنید و افراد را به رعایت نظم و ترتیب متوجه کنید.

وقتی با حالات و حرکات، اعتماد به نفس خویش را به نمایش می‌گذارید، مردم برای دریافت توصیه و رهنمود به طور غیرارادی دست نیاز به سویتان دراز می‌کنند؛ به طوری که گویی رهبر زاده شده‌اید.

برای این‌که از افکار و احساسات نهانی و مکتوم دیگران سر درآورید، باید حالات و حرکات آنان را بدرستی تفسیر کنید. در ابتدا باید نفس زبان رفتار را درک و تاثیر آن را در ارتباطات همه روزه خود حس کنید.

اگر شما هنوز هم به اهمیت زبان رفتار پی نبرده‌اید بد نیست بدانید که 90 درصد مفهوم هر پیام به طور غیرشفاهی منتقل می‌شود. بنابراین، نه‌تنها شیوه استفاده از زبان رفتار، بلکه تفسیر زبان غیرشفاهی افراد نیز اهمیت زیادی دارد. شما می‌توانید با رشد و گسترش بعضی حالات و حرکات از قبیل نگاه محکم و تزلزل‌ناپذیر، لحن بیانی که حاکی از اعتماد به نفس کامل است و حضوری استوار و محکم که بر مقام و موقعیت شما دلالت کند، شخصیتی نیرومند از خود به نمایش گذارید.

حالت چهره‌

دانشمندان علوم رفتاری، عموما بر این موضوع توافق دارند که چهره، مهم‌ترین منبع اطلاعات در زمینه هیجان‌هاست و برای درک احساس گوینده باید حالت‌های متغیر چهره او را به شکلی که تهدیدکننده نباشد، مشاهده کرد. چهره نه‌تنها می‌تواند هیجان‌های خاصی را افشا کند